نقد فيلم آبادان يازده

نقد فيلم آبادان يازده 
آبادان يازده شصت خيز خوبي دارد و ميتوانست به يكي از آثار شاخص دفاع مقدس تبديل شود اما نفسش در بازي ها ، ضعف سناريو و حتي محتوا آنقدر مشهود است كه بعد از خيز ، زمين ميخورد. پُر بيراه نيست اگر پوسترش را بيشتر خودش دوست داشته باشيم.
مهرداد خوشبخت با زاويه ي ديد خوبي پا به ژانر دفاع مقدس گذاشت. بخشي از جبهه كه شايد كمتر ديده شده بود و حق مطلب در قبال زحماتش ادا نشده بود در آبادان يازده شصت ديده شد، خبر و خبر نگاري! آبادان يازده شصت حكايت گردانندگان راديوملي نفت آبادان در روزهاي جنگ است. روزهايي كه لحظه به لحظه اش‌ با خون و مرگ پايمردي تلفيق شده. فيلم خط روايت صاف و مستقيمي دارد و چند شخصيت را در يك موقعيت تعليق آور بين رفتن و نجات جان و ماندن بر سر آرمان ها و احتمالا مرگ قرار ميدهد، اما فيلمساز راه هاي آساني را براي پيشروي فيلم انتخاب ميكند. همه ي كاركتر ها در اين موقعيت هم عقيده و همراه هستند و حتي در اندك اختلافاتشان هم كنار مي آيند درصورتي كه ميشد با خورده پيرنگها و داستانكهاي جانبي شخصيتها را در چالشهاي مختلف پخت‌ و موقعيت هاي جذابي تري ساخت و ايضا احتمال تشتت عقايد در مواجهه با دفاع مقدس را بررسي كرد. فيلم خيلي تلاش كرده با استفاده از صدا و تصاوير ارشيوي ، فضا را بيشتر به روزهاي جنگ نزديك كند ، تلاشي كه تاثيري چنداني روي ذهنيت مخاطب ايجاد نميكند و بيننده در پايان فيلم تصوير خاطره انگيزي از روزهاي سخت آبادان را با خود به خانه نميبرد.
فيلم در بهترين حالت تاحد يك خاطره بازي دوست داشتني براي آباداني ها يا رزمندگاني كه در آبادان جنگيده اند تنزل ميابد و بار جذابيتش صرفا روي دوش شوخي هاي جنوبي و لهجه ي شيرين آباداني و معدود سكانس هاي جنگي سوار ميشود. فيلمساز در حركتي سطحي با قرار دادن پوشش بختياري ، پوشش عربي و روحانيت خواسته ثابت كند همه در دفاع از آبادان حضور داشتند ولي آنقدر كم‌جان اينكار را كرده كه بطري مشروب اريك پررنگ تر از آنها در ياد ميماند.آبادان يازده شصت خيز خوبي دارد و ميتوانست به يكي از آثار شاخص دفاع مقدس تبديل شود اما نفسش در بازي ها ، ضعف سناريو و حتي محتوا آنقدر مشهود است كه بعد از خيز ، زمين ميخورد. پُر بيراه نيست اگر پوسترش را بيشتر خودش دوست داشته باشيم.