Parasite

"پارازيت" محصول 2019 كره جنوبي به كارگرداني بونگ جون - هو است. اين فيلم كه جايزه نخل طلايي كن و بهترين فيلم غير انگليسي زبان 20 20 گلدن گلوب را دريافت كرده است اكنون يكي از شركت كنندگان اسكار مي باشد كه شانس بالايي براي بردن يكي از جوايز آن را دارد مكان و شخصيت هاي فيلم همگي كره اي مي باشند و زمان رويدادها نيز مربوط به حال كره جنوبي است مي توان از نامگذاري اين فيلم بخش عمده اي از مضامينش را حدس زد. "parasite””كه مي توان آن رابه انگل ترجمه نمود، و نشان از اين دارد كه فيلم قصد دارد نوعي از زندگي انگلي را به تصوير كشد. بدين ترتيب فيلم بدون در نظر داشتن و توضيح اين كه چگونه جامعه به طبقاتي تقسيم مي شود كه بين آنها شكاف زيادي ايجاد مي گردد، به روابط بين دو خانواده از طبقه فرودست و طبقه فرادست مي پردازد. "پارازيت" را مي توان به دو نيمه يا پرده تقسيم نمود. در نيمه اول همه چيز به شكلي كمدي وار به نفع خانواده فقير پيش مي رود اما در پرده دوم اوضاع تغيير مي كند و فيلم به يك تراژدي ختم مي شود. داستان فيلم روايتي از ورود يك خانواده فقير با فريب و نيرنگ به زندگي يك خانواده ثروتمند است و حوادثي در پي آن شكل مي گيرد. "پارازيت" با نشانه گذاري هاي سمبليك فراواني تفاوت اين دو نوع از زندگي را تصويري مي كند. از واقع شدن خانه ي بزرگ ويلايي در بالاي شهر با چشم اندازهاي زيبا تا زيرزمين كوچك و نمور پايين شهر با چشم اندازي به زباله ها و فضولات و از باراني كه باعث تفريح و سرگرمي خانواده ثروتمند است و همان باران كه سيل مي شود  پايين مي رود فاضلاب  مي شود و آشيانه ي فقرا را پر مي كند. از پله ها و سر بالايي هايي كه به خانه ويلايي خانواده آقاي پارك مي رود و پله ها و سراشيبي هايي كه به زير زمين آقاي كي مي رسد. از بوي نامطبوع -براي ثروتمندان- بدن فرودستان كه حتي با شستشوي فراوان خود و لباس هايشان تا زدن عطر و خوشبو كننده ها نمي توانند آن بو را از خود دور كنند گرفته تا غذاها و حتي آب گازداري كه ثرونمندان مي خورند و تهي دستان از آن محرومند. بدين ترتيب با نماهاي تصويري به اضافه ي گفتگوها، تفاوت ها و شكاف ها به روشني براي مخاطب بازگو مي شود آنچه كه مي تواند برداشتي مشترك بين مخاطبين باشد همين اختلاف طبقاتي است كه در جامعه ي سرمايه داري كره به نمايش گذاشته مي شود كه خاصيت همه جوامع سرمايه داري يعني توزيع ثروت بدون عدالت اجتماعي است. اما آنچه كه مي تواند مورد اختلاف باشد اين است كه:


آيا فيلمساز قصد دارد تهيدستان را انگل ثروتمندان نشان دهد؟ يا اينكه ثروتمندان به علت ثروتشان افرادي مهربان، خوشخو و خوشبو هستند و برعكس فقرا ذاتا دغل باز و حيله گر و بدبو هستند؟ و يا اينكه ثروتمند شدن براي فقرا آرزويي محال است و بهتر است پاي خود را از گليمشان درازتر نكنند و تلاششان محدود به دست آوردن همان روزي اندك باشد؟